“Boys at the Back!” Ano ang Sinasabi ng Upuan Tungkol sa Ating Komunidad sa Klase

Bago pa man magsimula ang klase, marami nang sinasabi ang simpleng pagpili ng upuan. Sa isang silid-aralan, makikita mo agad ang iba’t ibang paraan ng pagkatuto, pakikisalamuha, at pakikibahagi ng bawat estudyante. Ang puwesto mo sa klase ay hindi lang basta upuan — madalas, sumasalamin ito sa iyong learning style at personalidad.

Pero tandaan: hindi ito sukatan ng talino o galing! Sa halip, ipinapakita lang nito kung paano nagiging inklusibo, magalang, at kolaboratibo ang ating mga klase. Kaya, tara — kilalanin natin kung ano ang sinasabi ng bawat hilera ng upuan!

Unang Hilera: Ang Alert Crew

Sila ‘yong laging handang sumagot, kahit hindi pa tinatawag! Ang mga nasa unahan ay gustong marinig nang malinaw ang aralin at agad nakikisali sa diskusyon. Minsan, sila rin ang mga inspirasyon ng guro — modelo ng sipag, partisipasyon, at disiplina.

Ikalawang Hilera: Ang Balance Squad

Ang mga nakaupo rito ay naghahanap ng perfect spot — hindi masyadong harap, hindi rin likod. Gusto nilang malinaw pa rin ang naririnig at nakikita, pero bawas ang pressure ng unang hilera. Maingat silang nakikinig, nagiging aktibo kapag kailangan, at marunong pumili ng lugar kung saan sila pinakakomportable at produktibo.

Pangatlong Hilera: Ang Chill Zone

Dito naman madalas ang mga sociable learners — komportableng nakikipagbiruan o nagkukuwentuhan nang patago. Maririnig mo rito ang “Talaga?” o “Ay wow!” habang nagbubulungan, at minsan pa, ang kaluskos ng tsitsirya.  Pero huwag basta husgahan! Madalas, sila rin ang mga kinesthetic learners na mas natututo kapag may kasamang galaw o interaksyon. Sa kanila, ang pagkatuto ay hindi laging tahimik — kundi masaya at buhay!

Likurang Hilera: Ang “Boys at the Back!” Crew

Ito ang teritoryo ng mga masigla at malikhain. Madalas silang marinig dahil sa tawanan o hiyawan, pero dito rin nanggagaling ang mga out-of-the-box ideas. Sila ‘yong laging may kakaibang solusyon sa mga proyekto at nagpapasigla sa klase. Oo, madalas silang mapagalitan — pero aminado ang lahat, mas boring ang klase kapag wala sila!

 Iba’t Ibang Puwesto, Iisang Komunidad

Ang pagpili ng upuan ay hindi tungkol sa kung sino ang “matalino” o “tamad.” Ito ay tungkol sa iba’t ibang estilo ng pagkatuto na nagpapakulay sa bawat klase. May visual learners na gustong nasa harap, auditory learners na attentive kahit saan, at kinesthetic learners na mas natututo kapag may galaw at gawain.

Ang mga puwesto ng upuan  sa loob ng klasrum ay parang piraso ng puzzle — iba-iba man ang hugis, pero sabay-sabay bumubuo ng masigla at makulay na komunidad ng pag-aaral.

Sa huli, ang upuan ay hindi sukatan ng talino o kakayahan, kundi simbolo ng ating iba’t ibang paraan ng pagkatuto. Simple man ang pagpili ng puwesto, sinasalamin nito kung paano tayo nakikibagay, nakikisalamuha, at natututo bilang isang klase. Sa pagitan ng maingay na likuran at seryosong unahan, nabubuo ang isang masigla at balanseng komunidad ng pag-aaral.

Kaya kung may magtanong kung bakit ka laging nasa likod, ngitian mo lang at sabihin:
“Style ko ’to—dito kasi, tanaw ko ang lahat… pati ‘yung future ko.”